Każda subkultura ma pewne miejsca, które są zasadniczo święte dla ich historii. Skateboarding ma swoje własne mekki, a w najnowszym filmie Vox słyszymy historie związane z legendarnymi miejscami, opowiedziane przez ikonę skateboardingu Tony'ego Hawka.
Najbardziej legendarne miejsca na deskorolce są same w sobie kultowe. Od Wallows, rowu melioracyjnego na Hawajach, po Carlsbad Gap, słynną skocznię w Southern California High School, te lokalizacje zostały opisane w magazynach i filmach wideo, stanowiąc kwintesencję tła dla historii skateboardingu. Film eksploruje wiele z tych witryn, przyglądając się roli, jaką odegrały one w rozwoju skateboardingu w latach 60., jego upadku w latach 70. i 80. oraz powrocie w latach 90. Do Hawka w tej podróży po tych miejscach dołącza autor Iain Borden, historyk architektury, który napisał Skateboarding i miasto.
To wprowadzenie kółek poliuretanowych nie tylko doprowadziło do odrodzenia skateboardingu, ale także otworzyło więcej terenu dla tego sportu. Poszukiwano struktur przypominających fale, prowadzących do pustych basenów, rowów odwadniających, a gigantyczne rury stały się idealnym miejscem do jazdy na łyżwach. Częścią uroku tych miejsc jest praca, która polega na wylądowaniu triku z tych miejsc, to praca, która włożyła się w to, aby to się stało. Na każdy sukces są dosłownie setki prób. „Więc kiedy ktoś w części wideo, widzi go, no wiesz, zawodzi coś pięć razy, dziesięć razy, piętnaście razy, dwadzieścia razy”, mówi Borden, „a potem w końcu to rozumie, liczy się tyle samo wszystkich nieudanych prób jako ostatnia rzecz”. To ten sukces sprawia, że ludzie wracają do tych miejsc, aby spróbować własnych prób. „To miejsca, w których ludzie zainwestowali krew, pot i łzy – dosłownie” – mówi Borden. „Ludzie mogą się nimi bardzo zafascynować i mieć poczucie straty, kiedy odchodzą. I myślę, że to, w czym deskorolka zawsze była dobra, to testowanie naszego wyobrażenia o tym, czym chcemy, aby była przestrzeń publiczna.
